La Paz en Rurrenabaque

Iets later dan gepland, maar toch ben ik goed en wel aangekomen in La Paz. Ik verbleef in het welbekende, ook wel beruchte Wild Rover partyhostel. Daar heb ik een avondje in de bar gehangen en mezelf te goed gedaan aan meerdere cervezas. Een gezellig avondje met oude en nieuwe bekenden. Het is bijna bizar hoe vaak je bepaalde reizigers op verschillende plaatsen weer tegenkomt! De dag erop was het tijd om La Paz te herontdekken. Het is een stad naar mijn hart! Zoveel markten dat je er bijna gek van wordt. Verder ligt La Paz in een soort reusachtige kom wat zorgt voor vele miradors die je een prachtig uitzicht geven over de stad. Het hoogste punt van de stad, El Alto, ligt op zo'n 4000m en het laagst gelegen deel van de stad op 3000m. Het is een enorm verschil dat je ook zeker merkt aan je ademhaling en de ook temperatuur kan zo 10gr verschillen! 

                       
Vanuit La Paz had ik een vlucht geboekt naar Rurrenabaque, de amazone van Bolivia. Samen met een stel dat ik eerder ontmoet had op het busstation in Cochabamba ging ik het avontuur aan. Eerst drie dagen de Pampa's in. Dit was fantastisch! We sliepen twee nachten in een simpele lodge op palen boven het water, midden in de prachtige natuur van de pampas. Drie dagen voeren we door een wereld vol wilde dieren; van alligators, diverse aapjes, tucans, nog veel meer fantastisch mooi gekleurde vogels tot aan roze dolfijnen en anaconda's. En dat alles op slechts enkele meters afstand! Voor de anaconda's gingen wij de boot uit en baanden wij onszelf een weg door het water. Binnen de kortste keren stond ik tot aan boven de grens van mijn laarzen in het gore, bruine water vol piranjas, slangen en alligators. De gids zei dat het prima was, maar op het moment dat ik een alligator op zo'n drie meter afstand spotte, in dat zelfde water, was het voor mij tijd om terug te keren naar de boot!

De muggen waren verschrikkelijk en oh god wat was het warm. De nachten waren waarschijnlijk de verschrikkelijkste in mijn leven. Zo zó heet!! In de klamboe voelde het nog 10 Gr warmer, ik wist niet waar ik het zoeken moest! In de ochtenden werd het overigens gauw beter. Ik werd wakker met de geluiden van de wilde dieren om mij heen, en de geserveerde ontbijtjes waren feestelijk lekker. Na drie dagen keerden wij terug naar Rurrenabaque om vervolgens de volgende dag te beginnen aan ons driedaagse jungle avontuur. 

Dit was zo avontuurlijk, stoer, tof, fantastisch en verschrikkelijk te gelijk! Afzien was het zeker. Zeker voor mij en mijn (spreekwoordelijke) insectenallergie. We begonnen met een boottocht van drie uur richting ons kamp voor de eerste nacht. Onderweg stopte wij bij een lokaal gezin. Samen met hen hebben wij op traditionele wijze het lokale sugarcane drankje gemaakt en gedronken. Vervolgens voeren wij door naar ons kamp. Voor de eerste nacht was dit behoorlijk 'luxe'. Er was een groot rieten dak waaronder een plek was met hangmatten en bedbodems. Een aantal meter verder was er nog een tent die fungeerde als keuken. De keuken was voorzien van een aantal grote tafels, banken, gasstel, afwasteil etc. Een stuk verder was er nog een minitentje met een toiletpot. Voor mij was dit al een behoorlijke uitdaging. Overal waar je keek liepen beestjes, groot en klein.

De dagen bestonden uit veel lopen, op zoek naar wilde dieren en speciale planten en bomen. Op een paar alligators, aapjes en andere beestjes na, draaide het dit keer ook voor al om de plantsoorten. Het leek wel of ze allemaal wel een (medische) functie hadden. Een meisje uit de groep was verkouden; zij kreeg een stokje om aan te ruiken. Ik had een koortslip; ik kreeg een takje waarvan ik het vocht op mijn lip moest smeren. Haar verkoudheid ging over en mijn lip, naja die groeide in ieder geval niet verder. Ook vonden wij een boom met ´drinkwater´, dat zowaar beter smaakte als ons mineraalwater. Verder vonden we medicijnen tegen slangenbeten, malaria noem maar op. De afgelopen week had het nog niet zo veel geregend, maar modder genoeg in de jungle. Aangezien ik de kleinste voetjes had van het stel, had ik ook de laagste laarzen. Waar iedereen nog veilig in de modder stond, moest ik al oppassen voor de vloedgolf richting de binnenkant van mijn laarzen. Waarschijnlijk mede daardoor kwam ik meerdere malen vast te zitten in de modder. Had ik mijn ene voet eindelijk los, zat de ander weer vast. Iedere keer moest er met man en macht aan mijn benen getrokken worden. Zo strubbelde ik de eerste dag door. Blij dat ik de eerste dag overleefd had begon ik de avond. Vlak na alle enge verhalen van de gids en het ondergaan van de zon, zaten we aan het diner en genoten we van de rust. Uit het niets hoorde wij opeens een verschrikkelijk lawaai van brekende takken, niet ver van ons vandaan. Stokstijf bleven wij zitten, in afwachting van wat voor wild beest er vanuit de donkere jungle op ons af zou komen. Wat een spanning, wat een stress, en dat alles vanwege een omgevallen boom! Een beetje geschrokken en daarom toch ook een tikkeltje beschaamd keerden wij die avond naar ons bedje. s'Avonds stopte ik mijzelf zo zorgvuldig mogelijk toe in mijn klamboe, zodat er geen enkel beestje bij mij kon komen. Uiteindelijk verstand op 0 en niet teveel om je heen kijken.

                      
De volgende dag stonden ons twee wandelingen te wachten. De laatste zou ons naar ons volgende kamp brengen. Dit kamp was een stuk minder luxe en qua afzien een graadje hoger. Dit kamp bestond uit een tafel (bestaande uit meerdere takken naast elkaar; niet erg stabiel), een bank (zelfde verhaal) en een tentdoek op palen wat fungeerde als onze slaapkamer. Bedden waren er dit keer niet, daar dienden de palmbladen voor. Een klamboe en een mini matrasje hadden wij bij ons. 
Bij aankomst gingen wij eerst op zoek naar droog hout voor ons kook-kampvuur. Je kunt je voorstellen dat dit in het regenseizoen, in de jungle niet heel erg gemakkelijk is. Vervolgens deden wij een poging tot het vangen van een vis in het riviertje zo'n 3m van ons kamp. In dat zelfde riviertje lag er een alligator naar ons te staren. Gelukkig bleef het bij staren. Wij vingen jammer genoeg niets en moesten het doen met een pasta'tje met tomatensaus. Ook het koken was een heel avontuur. Pannen hadden wij niet, dus gingen wij opzoek naar bamboe. Uiteindelijk hebben wij in verschillende bamboestokken de pasta gekookt en een vers (met water uit de vieze bruine rivier) kopje koffie gezet. Na een lange dag in de jungle smaakte het echter super goed! 

                                            
Toen het eenmaal helemaal donker was gingen wij op pad. Ja verklaar ons voor gek, maar wij gingen op zoek naar wilde beesten. Ook deden wij nog een poging tot het vangen van vis. Maar ook in het donker wilden zij niet bijten. Pikkedonker midden in de jungle, de muggen vraten ons levend op, en geen wild beest te bekennen. Op de alligator in ons kamp na dan. Spannend was het wel! Tijdens onze nachtelijke wandeling onweerde het al een tijdje, regen was er nog niet. Onze gids had al gezegd, dat mocht het een paar uur achter elkaar stevig regenen, dan zouden wij terug moeten keren naar ons eerste kamp. Het water van de rivier zou namelijk zo snel stijgen, dat ons kamp binnen de kortste keren verdwenen zou zijn. De wandeling naar het eerste kamp zou zo'n 3u duren. Je raadt het al.. Op het moment dat ik mijn tanden ging poetsen om mijn 'bed' in te gaan, begon het te regenen. Gauw zorgden wij ervoor dat ons droge hout en andere belangrijke spullen droog zouden blijven. Vervolgens stelden wij onszelf veilig op onder ons tentdoek. Na een uurtje lichte regen besloten wij toch maar te gaan slapen. Het ging steeds harder regenen. Om midden in de donkere nacht, in de stromende regen aan onze wandeling te beginnen was geen optie. Mocht onze zaklamp het begeven door de regen, zouden wij de weg nooit meer terug vinden. Hoeveel regen er ook zou vallen, wij besloten pas te vertrekken zodra het licht werd. Echt goed sliep ik die nacht niet, ik zat vol spanning van het überhaupt zo diep in de jungle te zijn en de mega spin boven mijn hoofd. En dan hadden we natuurlijk nog ons regen probleem. Het bleef maar regenen, harder en harder. En jawel zodra het licht werd, om een uurtje of 6, in de stromende regen gingen wij op pad. Dit was pas een avontuur! Het pad wat de dag ervoor nog een pad was, was nu eerder een rivier. Al na de eerste meters liep het water mijn laarzen in. En dan te bedenken dat ik dat al vervelend vond! Riviertjes die de vorige dag nog schattig kabbelde, stonden nu op sommige plekken wel 2,5m hoger en hadden een behoorlijke stroming! Onze bruggetjes (evenwichtsbalken) van de vorige dag waren verdwenen of lagen ver onder water. In het water tot aan boven mijn middel ploeterden wij door ons niet (meer) bestaande pad. Uiteindelijk door en door nat, was het droog houden van onze rugzak nog onze enige zorg. Het oversteken van de echte rivieren was pas echt Expeditie Robinson waardig. Over mega dunne, a la minute gecreëerde, bruggetjes gingen wij met evenwichtsstokken de rivier over. Hoewel ik hier waarschijnlijk nog het angstigst tegen over stond, was het een ander meisje die te water raakte en een stukje moest zwemmen! Na een 3u durend natter dan nat avontuur kwamen wij dan eindelijk aan in het eerste kamp. Een warme kop koffie en een ontbijtje hadden wij wel verdiend! Nu was het tijd om bij te komen van ons avontuur. Jammer genoeg heb ik van dit natte avontuur geen foto´s, aangezien mijn camera dat niet overleefd zou hebben..
De rest van de ochtend zijn wij op zoek gegaan naar zaadjes om zelf sieraden te maken als souvenir. Na de lunch was het tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld van Rurrenabaque. In de afgelopen drie dagen heb ik zoveel gezweet als ik nog nóóit gedaan heb. Buiten het (schaarse) drinkwater, was de bruine rivier het enige 'schone' water. Ik zag bruin van de modder. En dat alles zonder een douche. Je kunt je waarschijnlijk niet eens voorstellen hoe goor ik mij na deze drie dagen voelde! Ik was dan ook stiekem wel blij dat het voorbij was en ik heb nog nooit eerder zo uit gekeken naar een douche. Het enige wat daar nog tussen leek te staan, was de 3u durende boottrip. Onderweg, vlakbij Rurrenabaque zagen wij een onnatuurlijke waterval. We zagen een pijpleiding waar een stuk ontbrak en een behoorlijke hoeveelheid water naar beneden kwam. De gids grapte (althans dat dachten, of eigenlijk hoopten wij) dat dat de toevoer van het water naar de stad was. Eenmaal aangekomen in de stad bleek dat inderdaad het geval en had niemand stromend water. Nog steeds geen douche dus! Wat een ellende.. De volgende ochtend was het probleem pas verholpen en konden wij eindelijk genieten van een koude douche. Fris en fruitig gingen wij het vliegtuig in naar La Paz. La Paz ligt bijna 4000m hoger en het was er gauw 25gr kouder en daar keek ik zowaar naar uit! 
Ik heb nog een paar dagen gespendeerd in La Paz. Ik heb (natuurlijk) nog een paar miradors en markten bezocht en ik ben naar het Cocamuseum geweest. Daarna was het voor mij weer tijd om weer even de warmte op te zoeken in Coroico. Maar daarover later meer..