Noord Peru met Nathalie

31 maart 2015 - Lima, Peru

Nadat ik Nathalie op had gehaald van het vliegveld in Lima, hebben we onder het genot van een flesje rode wijn een beetje bij gekletst. Lima is niet een hele aantrekkelijke stad, maar toch had ik een leuk plannetje gemaakt voor de volgende dag. Tijdens het ontbijt kletsten wij wat met de andere reizigers en al gauw hadden wij een (wereldvreemd) meisje uit Engeland aan onze broek hangen. Nee zeggen blijft lastig en dus gingen wij samen met haar op pad. Wij begonnen in het centrum met een wandeling langs de hoogtepunten. Bij het paleis van de regering vielen we midden in de wisseling van de wacht en compleet met paarden was het een heel spektakel. Via verschillende kerkjes en pleinen kwamen wij uiteindelijk uit bij de Mercado Central. Normaal gesproken is dat een van mijn favoriete plekjes in een stad. Maar deze was wel heel vlezig en goor dat wij besloten ergens anders een hapje te eten. Ik moet Nathalie natuurlijk ook wel een beetje de tijd geven, voordat ik haar geheel in het diepe gooi. Uiteindelijk was het restaurantje dat we uitkozen al een uitdaging genoeg. Als je maaltijd letterlijk binnen tien seconden op tafel staat, weet je eigenlijk wel dat er iets niet klopt..

SAM_6894 SAM_6896
Na de lunch liepen wij naar de artisans' market en ging onze Engelse vriendin helemaal los op de souvenirs, terwijl wij op een bankje zaten uit te puffen. Het grote, warme Lima was toch wel weer even wennen. Vervolgens hebben wij een taxi gepakt richting de kust en wilden we daar een wandeling maken naar de viewpoints. Ik wist al dat wij ons niet te veel moesten voorstellen van het strand, en gelukkig maar. Door de mist in combinatie met smog was het strand amper te zien. Een grote witte, grijze muur stond ons in de weg. Na veel aandringen van onze Engelse, fotoverslaafde vriendin zijn wij dan toch even naar het strand gegaan. Nee de moeite waard was het niet. Om dit weer goed te maken, hebben wij onszelf tegoed gedaan aan een Pisco Sour en een heerlijk maaltje op een terras aan het Kennedy Parc in Miraflores.

SAM_6898 SAM_6903

s'Avonds stond El Circuito Mágico del Agua op de planning. Ik had er wel over gelezen en deze schijnt in de top drie van de meest indrukwekkende fonteinen van de wereld te staan. Toch waren mijn verwachtingen niet heel erg hoog. Maar het was te gek! Zoveel speciale, grote, hoge en waanzinnig gekleurde fonteinen had ik nog nooit bij elkaar gezien. Ja dit was een mooie afsluiter van onze dag in Lima.

SAM_6908SAM_6935SAM_6941
De volgende dag begonnen Nath en ik aan ons Amazone avontuur. Wij vlogen naar Iquitos. Vanuit de lucht hadden wij een prachtig uitzicht op de Amazon river, die wij de komende dagen zouden gaan trotseren. Bij de eerste stap buiten het vliegveld, kwamen de mototaxi's als muggen op ons af. Uiteindelijk door middel van een soort van veiling zijn we ingestapt bij de chauffeur met de laagste prijs. Eenmaal aangekomen in het dorp werden wij omringt met tourguides. Minimaal tien man stond om ons heen en wilde iets van ons. Uiteindelijk bijna iedereen afgeschud en hebben wij een fijn hotelletje met airco gevonden. Ja warm was het zeker. 
s'Middags gingen wij op zoek naar een tourtje en kwamen natuurlijk uit bij een van de guides van eerder die dag. Daarna deden wij een biertje aan een vertakking van de Amazon river. Als het hier al zo mooi is, laat staan wat ons te wachten staat..

SAM_7053 
De volgende dag begon ons avontuur. Wij werden opgehaald door een mototaxi die ons naar de boot bracht. Twee uurtjes later kwamen wij aan bij onze lodge. Wauw wat was die fantastisch! Alles van hout en bamboe, en zo goed mogelijk afgesloten met horren. Een mega grote comedor, hangmat-area en een eigen kamer. En dat alles op palen in het water. In hetzelfde water waar de dolfijntjes af en toe vrolijk rond onze lodge sprongen! 

SAM_6950 SAM_6960 SAM_6976

SAM_6992 SAM_6994 SAM_6996
Tijdens de lunch kletsten wij met een meisje die hier al drie dagen was, zij zou na de lunch terugkeren naar Iquitos. Zij was maar wat blij om weg te gaan en was méér dan klaar met de jungle. Zij was helemaal ingepakt, op haar hoofd en handen na. Per hand had zij zo'n 50 muggenbulten, in haar gezicht ook, ze had een tarantula in haar kamer gehad en vertelde alle andere nare verhalen die ze maar kon verzinnen. Welkom! 
Na de lunch begonnen wij met een junglewalk. Uitgerust met rubberen laarzen, lange broek, lange mouwen, vol gespoten en gesmeerd met repellent, gingen wij op pad. Het was ruim 35gr en behoorlijk vochtig. Maar het echte afzien moest nog beginnen. Wij waanden ons een weg door de behoorlijk dichte jungle; takken in je gezicht, over een boomstam heen of er onderdoor, en dat met wolken muggen om je heen. De guide had de mooiste verhalen over alle flora en fauna, maar ook over zichzelf en het lokale leven in en vlakbij de jungle. Lopend waren de muggen nog soort van te handelen, maar stond je even stil dan maakte je het hen wel erg makkelijk. Het was dan ook lastig om de aandacht bij zijn verhalen te houden. Na drie hele lange uren kwamen wij eindelijk weer aan bij onze boot. Zeiknat van het zweet en de muggenspray, en toch vele muggenbulten rijker. Nath had een allergische reactie en haar hand was al gauw twee keer zo dik als normaal.
Na een klein momentje voor onszelf werd het diner geserveerd. Een verrassing was dit zelden tot nooit; kip met rijst ofwel vis met rijst. s'Avonds maakten wij nog een boottrip om met de zaklamp de oogjes te spotten van de nachtdieren.  Veel meer dan vogeltjes zagen wij jammer genoeg niet. Wij voeren door een zee van leliebladeren, super mooi, maar al gauw werd dit mijn grootste nachtmerrie. Spinnen zo zó groot, zo had ik ze nog niet eerder gezien. Zo blij om weer veilig terug te zijn in de lodge, gingen wij al gauw knock out. Als een van de weinigen hadden wij een klamboe weten te bemachtigen, en konden wij met een (soort van) gerust hart ons holletje in. 

SAM_6964SAM_6972SAM_6984
De dag erop bestond gelukkig alleen maar uit varen. Het fijne hiervan was; een stuk minder muggen en andere insecten, meer wildlife en een stuk relaxter! Wij voeren door de zonnig, warme wereld van prachtig gekleurde vogels, verschillende soorten aapjes, sloths, grijze dolfijnen en zelfs de roze dolfijnen! Aan het einde van de dag gingen wij vissen op piranjas. Er werd aardig wat gevangen en ik ving zowaar een catfish! Pas in het donker voeren wij terug naar de lodge en hadden een lange weg te gaan. Tot mijn afgrijzen zag ik vanuit de verte de leliebladenzee alweer opdoemen. Bewapend met mijn zaklamp skimde ik ieder blaadje naast mij af. De rand van de boot stak nog geen 10cm boven het water uit. En doordat wij met de boot de bladeren uit elkaar dreven zette elke spin het op het rennen. Binnen 3 minuten had ik zo'n zes á zeven angstaanjagend grote spinnen gespot op een afstand van nog geen halve meter van mij af. Ik zat zowat op Nathalie haar schoot toen zij mij adviseerde om gewoon niet meer te kijken en alleen de binnenkant van de boot in de gaten te houden. Dat hielp. Maar toch was het een hele lange weg terug. Eenmaal terug in de lodge dronken wij nog een biertje met z'n allen en vervolgens gingen wij knock out.

SAM_7015 SAM_7020 SAM_7026

SAM_7030 SAM_7043 SAM_7050

Tijdens onze laatste nacht in de jungle ging het behoorlijk mis. Met een interval van een paar uurtjes werd stuk voor stuk iedereen ziek. Zo zagen wij bij onze voorganger al wat onszelf op korte termijn ook stond te wachten. Het was een hel! Verder dan een paar meter van de toilet durfde niemand te gaan. Aan alle kanten kwam het eruit. In bed liggen was ook geen optie aangezien wij in deze staat de vochtige (schimmel)lucht van de kamer ook niet konden handelen. Uren hebben wij gespendeerd, languit op de houten vlonders net buiten onze kamer. Onze guide en de rest van de familie was super lief. Zij brachten ons hun eigen medicijn (thee van diverse lokale planten), extra toiletpapier en masseerden onze buik met menthol. Maar mijn god wat waren wij blij dat dit onze laatste dag was. s'Middags zou er een boot komen om ons op te halen. Aan de ene kant kon die voor ons niet vroeg genoeg komen, maar aan de andere kant was het ook wel een behoorlijke uitdaging. Twee uur op een speedboot.. Aan boord werd weinig gezegd, maar op het moment dat Iquitos in zicht kwam slaakten wij allen een kreet van opluchting! Hoe waanzinnig groen de natuur in de jungle ook is, hoe gezellig de bijzondere vogeltjes ook fluiten, de dolfijnen springen en de sloths hangen te chillen, een ergere plek om zo ziek te zijn kun je je niet voorstellen. Afzien en gorigheid ten top, Holy scheisse, what a trip! Ja na dit avontuur durf ik met zekerheid te zeggen, twee keer en nooit weer!

Terug in ons fijne, schone, witte hotelkamertje in Iquitos ging het nog niet veel beter. Nath lag de hele dag ellendig in bed, te hallucineren van de malariatabletten. Ik had een opleving van een dagje, maar daarna ging het ook weer bergafwaarts. Na een week geleefd te hebben op crackers en toiletpapier, durfden en konden wij pas echt weer een normale maaltijd aan. 

Na deze ellende hadden wij wel een vakantiemomentje verdiend en gingen wij via Lima (en Piura) op weg naar Máncora. Na een reis van totaal 30 uur hadden wij onze zonnige, paradijselijke bestemming bereikt. Een heerlijk hutje op een berg, met rieten dak, een hangmat en uitzicht op zee, ja dat hadden wij wel verdiend! Zes heerlijke stranddagen volgden. Als je aan Peru denkt, denk je niet gauw aan een paradijselijk strand, maar wij hebben dat hier in het uiterste noorden zeker gevonden. Hier hebben wij goed de tijd genomen om weer tot onszelf te komen en bij te komen van ons Amazone avontuur.

SAM_7108SAM_7105SAM_7065SAM_7074SAM_7112image SAM_7123image image image SAM_7097 

SAM_7091SAM_7088SAM_7076
Daarna vervolgden wij onze weg zo'n zeven busuurtjes zuidelijker naar Huanchaco, het surfersparadijs. De sfeer in het stadje was heerlijk relaxed, de golven waren immens, maar het strand viel vergeleken met Máncora behoorlijk in het niet. Wel hadden wij een hostel met een en al gezelligheid, en zijn wij zowaar een avondje op stap geweest. Het feestje was letterlijk naast ons hostel en wij gingen rollend naar huis. 
Om niet alleen maar lui te zijn hebben wij de ruïnes Huacas del Sol y de la Luna bezocht. Ik had hier vele goede verhalen over gehoord. Voor ons, met onze minimale interesse en inlevingsvermogen, voelde dit echter meer als een verplicht schooltripje. Het dagje erna lagen wij dus mooi weer lui te zijn op het strand!

SAM_7136 SAM_7147 SAM_7139

SAM_7149 SAM_7150 

Nu wij de Amazone en de stranden achter de rug hadden, was het tijd voor ons laatste avontuur; de Cordillera Blanca bij Huaraz. Een mega oncomfortabele, misselijk makende nachtbus bracht ons hier naartoe. Eenmaal aangekomen (6.00) in ons hostel, was het vrouwtje zó lief voor ons en mochten wij zowaar al de kamer in waar wij nog een paar uurtjes hebben kunnen maken in een heerlijk zacht bedje. Fris en fruitig konden wij de dag weer aan. Wij maakten een plannetje voor de komende dagen en bezochten mirador de Retaqeñua. Vanaf daar hadden wij een prachtig uitzicht over de stad van Huaraz en zijn machtige bergachtige omgeving. Ja hier voelde Nath zich wel thuis. s'Avonds hingen wij wat, bestelden een pizza en gingen goed op tijd naar bed. 

imageSAM_7151SAM_7153

De volgende ochtend zaten wij om 5.00 aan het ontbijt, klaar voor onze hike naar Lake 69. Waar de naam vandaan komt zijn wij nog steeds niet achter, maar waanzinnig mooi zou het zeker zijn. Tijdens een heftige wandeling van zo'n drie uur uphill stegen wij van 3900m naar 4600m, waar het meer zich bevond. Nu is drie uur omhoog lopen niet echt een van mijn favoriete bezigheden en op deze hoogte worden ook je longen nog eens behoorlijk op de proef gesteld. Hijgend en met pijnlijke kuiten kwamen wij dan eindelijk boven. Wauw wat is dat meer fantastisch mooi! Het meer wordt gevoed met water uit de gletsjers en is daardoor zo mega helder en ontzettend blauw. Na een heerlijk kopje cocathee en een broodje keerden wij weer terug naar beneden. Ruim 2,5 uur later kwamen wij aan bij onze bus. Helemaal gebroken.

SAM_7167SAM_7169SAM_7174

SAM_7181SAM_7184SAM_7186

SAM_7197 image

SAM_7205 image
In verband met onze terugkeer naar Lima (0m), besloten wij de volgende dag niet nog verder te stijgen. Wij deden een bustourtje van stadje naar stadje. Hier kregen wij veel informatie over de aardbeving van 1960 en kregen alle gevolgen daarvan duidelijk voor ogen. Verder stopten wij bij vele Plaza's de Armas (elke stad in Peru heeft er namelijk wel een) en kwamen wij uiteindelijk bij onze hoofdattractie; Laguna Llaganuco. Wederom prachtig turqoise gekleurd en omringt met machtig hoge bergen. Het weer zat jammer genoeg niet echt mee, maar al met al was het prachtig. 

SAM_7208SAM_7210SAM_7215

SAM_7224SAM_7232
s'Avonds keerden wij terug naar Lima, waar wij de volgende dag los gingen op de souvenirs. Verder deden wij onze laatste lunch samen en een laatste biertje op het terras in het oude centrum, en keerden wij terug naar mijn hostel voor een laatste potje Uno. De laatste drie weken zijn voorbij gevlogen. Lieve Nath, ik vond het super leuk met je! Dank je wel voor het avontuur! En kom je me de volgende keer dan écht ophalen?! 

Zelf heb ik nu nog tien dagen in Peru. Het zal wel weer even wennen worden om alleen te zijn, alle keuzes zelf te maken en me weer sociaal op te moeten stellen naar de andere reizigers. 
De volgende dag zette ik mijn reis alleen voort naar Paracas, ook wel 'Poor mans Galapagos' genoemd. Natuurlijk had ik onderweg alweer (onbedoeld) een nieuwe vriendin die vroeg of ze mij mocht volgen naar mijn hostel. Ik had een twee persoonskamer geboekt (één persoons hadden ze niet) en ik voelde de bui al hangen. Zo lief mogelijk heb ik geprobeerd uit te leggen dat ik graag een eigen kamer wilde voor mijn laatste dagen en dat ik wat tijd voor mijzelf nodig had. Gelukkig begreep zij dit en bleven wij even goede vrienden.
De volgende ochtend werd ik toch wat treurig wakker. Uiteindelijk lag ik op mijn strandbedje mijzelf een beetje zielig te vinden en wilde ik misschien eigenlijk zelfs wel naar huis. Op dat moment sprong er een dolfijn mega dichtbij, vlak voor mij vrolijk door het water. Hij bleef maar opspringen en het was een geweldig gezicht. Mijn zelfmedelijden verdween direct en besefte ik mij dat ik het hier (natuurlijk!!) helemaal zo slecht niet heb! Het strandje in de baai zelf is het niet helemaal, iedereen ligt hutje mutje op oncomfortabele stoeltjes bij elkaar. Vandaar dat ik mijn stoute slippers aan trok en ik een heerlijk bedje van een luxe hotel iets verderop crashte. 

SAM_7236 SAM_7280 SAM_7318

SAM_7240SAM_7248SAM_7251
Verder ben ik nog een dagje naar Huacachina geweest, een mini Oase-dorpje in de woestijnomgeving van Ica. Een prachtig gezicht! 

SAM_7253 SAM_7269 
Vervolgens keerde ik, via een bezoek aan de lokale markt in Pisco, terug naar mijn fijne onderkomen in Paracas. Daar bezocht ik nog het National Reserve. De mooiste stranden in de omgeving liggen in het beschermde gebied. Er ligt zelfs een (vulkanisch) rood strand. Prachtig zijn ze! En op mijn laatste dagen in Paracas genoot ik nog van mijn gecrashte bedje van het luxe hotel. 

SAM_7315SAM_7312SAM_7306

SAM_7302SAM_7286
Ten slotte heb ik nog één laatste dagje en nachtje in Lima voordat ik terug keer naar Amsterdam. 
Ik heb een fantastische tijd gehad en de afgelopen vier maanden zijn voorbij gevlogen! Op de banenjacht in het vooruitzicht na, heb ik ook echt zin om naar huis te gaan. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en ook mijn eigen bed, mijn douche, mijn wasverzachter en mijn eigen plekje klinkt weer als muziek in de oren! Eerst heb ik nog een behoorlijke reis voor de boeg, zo'n 17u via Madrid, maar Amsterdam ik kom eraan!! 

Foto’s

3 Reacties

  1. Saskia:
    31 maart 2015
    Mar, ik heb onwijs genoten van al je prachtige verhalen de afgelopen maanden!!! (op het ziek zijn na natuurlijk, pff wat heftig :-( Hele goede terugreis gewenst en tot snel in Amsterdam! Xxx
  2. Meike:
    31 maart 2015
    Mooi loes!! Te gek dat jullie deze herinnering samen delen! Love you!! Ben blij dat je er weer bijna bent! Xxxx
  3. Dick:
    1 april 2015
    Lieve Loes
    Dank dat je ons meenam op reis, heb er van genoten, tot snelxxd