Van Navimag tot Oud&Nieuw

Toegekomen aan mijn volgende avontuur, jawel het Navimag vrachtschip. Deze zou mij in drie dagen, vier nachten van Puerto Natales naar Puerto Montt varen. Twee dagen voor Meike haar verjaardag ging ik aan boord, en twee dagen na haar verjaardag zou ik pas weer in de bewoonde, bereikbare wereld zijn. Een iets vervroegd verjaardags-Skype-momentje dus! 
Van dit boot-avontuur had ik jammer genoeg iets te veel verwacht. Een paar dagen voor vertrek hoorde ik dat de route, sinds vorig jaar, aangepast was en dat de door mij verwachtte gletsjers en ijsschotsen geskipt waren. Inmiddels is het een steeds populairdere trip en past dit grotere schip niet meer door die route.. Bummer! Verder zat het weer ook totaal niet mee en heb ik drie dagen donkere wolken, mist en aardig wat regen voor mijn kiezen gekregen. Gelukkig had ik al gauw een gezellige groep waarmee ik deze toch wat saaie dagen kon spenderen. Wij brachten onze tijd door met het soldaat maken van de (stiekem) aan boord gebrachte alcoholische versnaperingen, vele vele potjes Uno, stomme films die haperde door het noodweer buiten, gevolgd door heel wat middagdutjes. Pakweg omdat je niet meer wist wat je met al die tijd en met jezelf aan moest! Uiteindelijk was het dus meer een manier van vervoer in plaats van een onvergetelijke trip. 

  
's Ochtends vroeg kwamen wij aan in Puerto Montt. Samen met een van mijn bootvriendjes heb ik de bus gepakt naar Puerto Varas. Daar hing de zon al op ons te wachten. We vonden bij uitzondering, een goede kop koffie en vervolgens een fijn hostel. De volgende dag pakten wij de bus richting Petrohue en begonnen met een beschaafde hike naar het Laguna Verde en de Petrohue waterval. Beide niet perse de moeite waard, maar een gezellig dagje hadden we wel! Terug in het hostel had Zaf een heerlijke Israëlische maaltijd voor ons in elkaar gedraaid, omdat die arme jongen ondanks al het fantastische, zijn thuis toch wel een klein beetje miste. De dag daarop hadden wij een iets vermoeiendere dag voor onszelf in petto. Wij gingen voor een hike van zo'n zeven uur die ons zowel langs de Osorno vulkaan, als langs het prachtige Todos los Santos meer bracht. We moesten vroeg op en vermoeiend was het zeker, maar wederom waren de uitzichten meer dan belonend! 

   
Hierna zette ik mijn reis weer alleen voort, op naar Villarrica. Ik kreeg een tip van iemand om hier een paar dagen te verblijven in plaats van in Pucon. Het is zeker een leuk lokaal dorpje met vele marktjes, en waar de lokale bevolking gewoon lekker hun eigen ding doet. Dit in plaats van zich alleen op de toerist te richten. Maar zo een paar dagen voor Kerstmis zocht ik toch liever mijn medereizigers op dan dat ik als enige(!) in mijn hostel in Villarrica verbleef. En ja dat was een goede keuze! Aangekomen in Pucon had ik de gezelligheid al gauw gevonden in een van mijn fijnste hostels allertijden, Chili Kiwi! Hier werd op eerste Kerstdag een Kerstlunch georganiseerd voor het hele hostel. De staff had een mooi kerstmaal in elkaar geflanst. Met zo'n vijftig man zaten wij heerlijk in de tuin, aan het meer te genieten van een heerlijk kerstmaal, compleet met kalkoen en al! Een betere manier om toch een beetje Kerst te vieren had ik me hier in mijn eentje, aan de andere kant van de wereld niet kunnen voorstellen. 

  
Inmiddels ben ik al bijna een maand onderweg, de tijd vliegt! Met Oud&Nieuw in het vooruitzicht was het dan ook tijd om richting mijn Chileense, oud-collega, Darwin te gaan. Hij woont in Santiago.

Ik verbleef een paar dagen bij hem en zijn familie en vervolgens gingen wij samen naar Valparaiso om het nieuwe jaar in te luiden met zoveel vuurwerk als mogelijk! Nou dat is gelukt. Valparaiso was te gek! De bergen in de stad maken het compleet met alle vrolijk gekleurde huisjes, de vele trappen (die ook te vermijden zijn door de aanwezigheid van oude liften) in de stad en natuurlijk de mega professionele graffiti niet te vergeten! Het is een fantastische stad om te verdwalen in de kleine straatjes. Na elke trap, achter elk hoekje vind je weer een prachtig uitzicht als verrassing. 

   
Op oudejaarsavond hadden wij een fantastisch feest op een pier, Muelle Baron, aan de rand van de stad. Een tafel zo lang als de pier zelf fungeerde als bar en voorzag ons de gehele nacht van drankjes. Het uitzicht vanaf de pier was super mooi! Vanuit het water hadden wij een perfect zicht op de vele lichtjes van de huizen op de heuvels. Een beter feest hadden wij ons niet kunnen voorstellen! Samen met Darwin en Claudio (een ander bootvriendje) ging ik door tot in de vroege uurtjes. Je kunt je voorstellen dat ook de zonsopkomst vanuit het water een prachtig moment was. De dag erop bezochten wij het huis van de beroemde poëet, Pablo Neruda. Een beetje geschiedenis, cultuur en een prachtig uitzicht op zijn persoonlijke strand in Isla Negra. Hierna keerden wij terug naar Santiago waar wederom (bij aankomst ook al) een super gezellige, typisch Chileense Asado, (bbq) op mij stond te wachten. De familie wilde graag nog iets organiseren om mijn vertrek niet stilletjes voorbij te laten gaan. Claudio was ook uitgenodigd en het was een avond met veel gezelligheid, veel Borgoñe (rode wijn met aardbeien) en vooral heel veel vlees! Ja wat een lieve familie! Zo gastvrij!

Met Claudio heb ik een auto gehuurd en zijn we op eigen houtje naar het strand van Pichilemu gereden. De weg er naartoe was super mooi, van de ene gaard reden wij naar de volgende. Bij het ene lieve lokale vrouwtje stopte wij voor aardbeien, bij de ander voor olijven en bij nog een ander voor vers brood. Zo hadden wij onderweg een heerlijke lunch verzameld! De hoogtepunten van Pichilemu zijn gemakkelijk te omschrijven; een indrukwekkende zonsondergang vanaf Puento de Lobos, een zwart strand, heerlijke verse vis en de beste empañadas tot nu toe! 

 
Mijn volgende avontuur is op een afstand van maarliefst 24 busuren. Maar dan heb je ook wel wat, San Pedro de Atacama ik kom er aan!!